** DE BETOVERENDE SCHOONHEID VAN DIAMANTVINKEN ** In   de   weelderige   wereld   van   exotische   vogels   zijn   er   heel   wat   soorten   die   tot   de   verbeelding   spreken.   Eén daarvan   is   de   diamantvink   (Stagonopleura   guttata).   Zijn   natuurlijke   habitat   is   het   oosten   en   zuidoosten   van Australië.   Hij   bewoont   er   vooral   de   dichte   onderbebossing   aan   de   rand   van   woudgebieden   en   ook   in   graslanden waar   vooral   veel   water   voorradig   is.   Door   het   uitbreiden   van   menselijke   woongebieden,   treft   men   ze   soms   aan   in tuinen   en   parken.   Deze   charmante   Australische   vogel   heeft   niet   alleen   een   onvergetelijke   persoonlijkheid,   maar   is ook   een   canvas   van   levendige   kleuren.   In   dit   artikel   bespreken   we   het   mooie   uiterlijk   van   de   diamantvinken,   hun unieke kenmerken en de opmerkelijke resultaten die al zijn bereikt in meerdere kweekprogramma's. ** De natuurlijke pracht van de diamantvink ** Een    van    de    meest    opvallende    kenmerken    van    de    diamantvink    is    het uitzonderlijk     uiterlijk.     Hun     verenkleed     bestaat     meestal     uit     zachte grijstinten,   geaccentueerd   door   de   sprankelende,   witte   stippen   die   als diamanten   op   hun   flank   lijken   te   schitteren.   Het   zijn   deze   kenmerkende "diamant"-markeringen   die   de   vogels   hun   naam   hebben   gegeven   en   ook hun    populariteit    verklaren    bij    vogelliefhebbers    en    vogelkwekers.    Een andere   fascinerende   kleur-zone   is   de   borststreek.   Deze   vogels   hebben een   zwarte   borst,   wat   een   mysterieuze   uitstraling   geeft   die   de   aandacht van   iedereen   trekt.   In   schriel   contrast   met   de   mantelkleur,   zien   we   dan een    felrode    stuit    op    een    volledige    zwarte    staart.    Met    zijn    tijdloze schoonheid   en   z’n   ongelooflijke   kleurmutaties   is   hij   een   levend   kunstwerk dat de bewondering van alle vogelliefhebbers verdient. ** De natuurlijke levensstijl van de diamantvink ** Diamantvinken   zijn   van   nature   te   vinden   in   verschillende   habitats   in   Australië,   waaronder   bossen,   graslanden   en struikgewas.   Het   zijn   sociale   vogels   die   vaak   in   kleine   groepen   leven,   bekend   om   hun   vrolijk   gezang   en   speelse gedrag.   Hoewel   ze   voornamelijk   rijpe   en   halfrijpe   zaden   eten,   zullen   ze   af   en   toe   ook   insecten   en   fruit   tijdens   hun dagelijkse eetgewoonten tot zich nemen. Een   intrigerend   aspect   van   diamantvinken   is   hun   monogame   levensstijl.   Deze   vogels   vormen   sterke   paren   en blijven   meestal   hun   hele   leven   bij   dezelfde   partner.   Deze   toewijding   aan   hun   partner   maakt   ze   tot   erg   geliefde vogels   bij   de   liefhebber.   Onderscheid   in   geslacht   is   voor   de   beginnende   liefhebber   niet   altijd   even   duidelijk   of zeer   moeilijk   te   zien.   Enkel   het   baltsen   of   de   zang   bij   de   mannen   zal   ons   dan   zekerheid   geven.   Nochtans   zijn   er toch   enkele   verschillen   op   te   merken   tussen   mannetjes   en   vrouwtjes.   Mannen   hebben   over   het   algemeen   een diepere,   rijkere   lichaamskleur.   Vooral   ook   merkbaar   op   de   kop   en   aan   de   intensievere   markeringen   op   de   borst, terwijl   de   vrouwtjes   vaak   wat   matter   van   kleur   zijn.   Ook   de   oranjerode   oogring   is   bij   de   poppen   iets   dunner   en lichter   van   kleur.   Dit   seksuele   dimorfisme   maakt   het   voor   de   gevorderde   kweker   mogelijk   om   de   geslachten   van deze vogels te onderscheiden. ** Kweken met Diamantvinken: Een kunst vol wetenschap en veel ervaring ** Het   kweken   van   diamantvinken   vereist   zowel   kunst   als   wetenschap.   Zoals   bij   iedere   exotensoort   is   ervaring   een voorname   troef.   Gelukkig   hebben   vogelkwekers   zich   ingezet   om   de   voortplanting   van   deze   exotische   vogels   in gevangenschap met succes te bevorderen en dit met enkele opmerkelijke resultaten. 1.   Geschikte   huisvesting     Diamantvinken   zijn   vogels   die   gemakkelijk   in   kleine   volières   of   zelfs   in   ruime   kooien kunnen   worden   ondergebracht.   In   een   kleinere   kweekkooi   loopt   men   wel   het   risico   dat   deze   vogels   te   vet worden   wat   meestal   nadelig   is   voor   een   goede   kweek.   Het   bieden   van   een   geschikte   leefomgeving   is   dan   ook essentieel   voor   het   kweken   van   diamantvinken   en   een   kleine   vlucht   is   dan   zeker   ideaal.   Wanneer   men   de   vogels in   een   buitenvolière   plaatst,   dan   dient   men   er   zeker   op   te   letten   dat   ze   hier   in   een   beschermd   winterhok   een veilig onderkomen kunnen vinden dat vooral tocht- en vorstvrij moet zijn. 2.   Nestbouw     Met   voldoende   bewegingsruimte   en   geschikte   nestkasten   zullen   ze   snel   een   omvangrijk   nest bouwen,    want    in    de    natuur    staan    ze    bekend    om    hun    indrukwekkende    bouwvaardigheden.    Ze    maken    vaak kunstige   nesten   van   gedroogd   gras   en   andere   materialen,   zoals   kokosvezel.   Soms   plukken   ze   andere   vogels   om hun eigen nest af te werken. Het is dus belangrijk dat er voldoende zacht nestmateriaal aanwezig is. 3.   Broedgedrag     Het   observeren   en   begrijpen   van   hun   broedgedrag   is   van   groot   belang   voor   de   kwekers.   Bij   deze vogels   kunnen   soms   problemen   opdagen   bij   het   samenstellen   van   de   koppels   omdat   ze   wat   gevoelig   zijn   bij   hun partnerkeuze.   Dit   zien   we   ook   dikwijls   bij   de   exotische   Goulds.   Om   dit   te   verhelpen   kan   men   enkele   mannen   en poppen   samen   in   de   volière   plaatsen.   In   de   paartijd   zal   de   man   tijdens   zijn   dansnummer   een   twijgje   of   ander nestmateriaal   in   de   bek   nemen   om   zodoende   het   wijfje   te   lokken   en   te   versieren.   Wanneer   men   ziet   dat   er   een koppel   is   gevormd,   dan   kunnen   ze   eventueel   in   een   aparte   broedkooi   worden   gezet.   De   liefhebber   maakt   deze keuze om met bepaalde exemplaren meer doelgericht te kweken. Het    legsel    bestaat    uit    4    tot    6    witte    eitjes    die    zowel    door    man    als    pop afwisselend    worden    bebroed.    Wanneer    de    jongen    na    een    13-tal    dagen uitkippen   is   het   belangrijk   om   het   eipoeder   en   het   verschaffen   van   pinkies   wat te   verhogen.   Na   een   3-tal   weken   verlaten   de   jongen   het   nest,   maar   worden   dan nog   geruime   tijd   door   beide   ouders   gevoederd   tot   ze   volledig   zelfstandig   zijn. De    stuit    van    de    jongen    is    dan    al    rood    of    geel    gekleurd.    Soms    durft    het kweekkoppel   de   jongen   plukken   om   de   pluimpjes   te   gebruiken   voor   het   nieuwe broedsel.   In   de   kleinere   kweekkooi   gaat   het   iets   minder   vlot   en   vaak   moet   men dan   toevlucht   nemen   tot   pleegouders,   wat   meestal   geen   probleem   vormt.   Het is    ook    aangewezen    om    zelfstandige    jongen    bijtijds    apart    te    zetten    om onderlinge twisten te vermijden. 4.   Voeding   en   Gezondheid     In   gevangenschap   bestaat   dit   uit   een   goede   exotenmengeling.   In   het   kweek-seizoen wordt   dit   aangevuld   met   wat   eivoer   en   ook   wat   pinkies.   Vers   fruit,   vogelmuur   en   verschillende   onkruidzaden   zijn steeds   welkom.   Sommige   kwekers   maken   gebruik   van   voedingssupplementen   om   het   zaad-dieet   aan   te   vullen. Omwille   van   de   reeds   aangehaalde   vetzucht,   zijn   er   liefhebbers   die   het   voedsel   dan   gaan   rantsoeneren.   In   dit geval   is   het   belangrijk   om   de   vogels   dagelijks   van   eten   te   voorzien.   Het   handhaven   van   een   uitgebalanceerd   dieet is   van   cruciaal   belang   voor   de   algemene   gezondheid   van   de   vogel.   En   dit   is   zeker   een   vereiste   om   aan   bevruchte eitjes te geraken. ** Algemene beschrijving van de klassieke roodstuit diamantvink ** Schedel en masker :Voorhoof en kruin : muizengrijs Wang en oorstreek : zilvergrijs Kin en keel : wit en loopt uit tot onder de wang Oogteugel : zwart Achterkap en nek : muizengrijs Rug en vleugeldek : grijsachtig bruin, zo egaal mogelijk Vleugelpennen : donkerbruin Staart : de staartveren zijn zwart Bovenstaartdekveren: helder rood zonder enige bijtint Onderstaartdekveren: wit Aarsstreek: wit Borst en onderlijf : Op de borst bevind zich een zwarte band van ± 12mm breed, die loopt van vleugelbocht tot vleugelbocht Flanken : zwart, gelijkmatig bezet met witte parels Het onderlijf is doorlopend wit, vanaf de zwarte borstband tot aan de aarsstreek Poten : bruinachtig grijs en de nagels zijn donkerbruin Snavel : rood tot paars-rood Ogen : bruin, de oranjerode oogrand moet in z’n geheel gesloten zijn. De   wildkleur   met   rode   snavel   en   dieprode   stuit   is   nog   altijd   de   meest   gekweekte   vorm.   Na   de   voorgaande kleurbeschrijving   van   de   specifieke   onderdelen   is   het   nu   ook   belangrijk   om   als   afsluiter   de   voornaamste   eisen   en gebreken   eens   nader   te   belichten.   Hiervoor   gaan   we   ons   richten   op   de   items   die   ons   helpen   om   de   vogel   te beoordelen, zowel voor de kweek als voor de tentoonstelling. 1 . Conditie   :   een   goede   lichamelijke   conditie   is   in   de   eerste   plaats   vereist.   Zieke   vogels   of   vogels   waarbij nagels   ontbreken   of   vervormd   zijn,   komen   niet   in   aanmerking   voor   de   tentoonstelling.   Deze   exemplaren kunnen soms nog goede kweekvogels zijn. 2 . Bevedering   :   deze   moet   vooral   zuiver,   glanzend,   strak   gesloten,   ongeschonden   en   volledig   zijn.   Geraffelde vleugelpennen of gebroken pennen worden zeker bestraft. 3 . Kleur : moet glanzend, helder en egaal zijn. Bontvorming is een ernstige kleurfout. 4 . Tekening   :   De   teugel   moet   de   breedte   van   het   oog   hebben   en   loopt   van   de   snavelinplanting   tot   aan   het oog.   De   zwarte   borstband   moet   egaal   afgelijnd   zijn.   De   flanktekening   moet   symmetrisch   gevormde   parels bezitten die evenwichtig en gelijkmatig geordend zijn. 5 . Grootte : Deze bedraagt ongeveer 13 cm, gemeten van aan de snavelpunt tot het staartuiteinde. 6 . Vorm   :   diamantvinken   hebben   een   geblokte   lichaamsbouw.   Borst   en   achterlijf   mag   geen   indruk   geven van   zwaarlijvigheid.   De   kop   moet   breed   zijn   met   een   goede   afronding.   Anders   krijgt   men   het   beeld   van een te platte schedel, waardoor de snavel in verhouding te hoog lijkt te staan. 7 . Houding   :   de   vogel   moet   op   de   zitstok   een   hoek   vormen   van   ongeveer   45°.   Een   doorhangende   houding   is niet gewenst. De vleugels liggen strak op het lichaam en raken elkaar op de stuit. 8 . Snavel : deze is kort en kegelvormig. Ook goed sluitend, zonder enige beschadiging of schilfers. 9 . Ogen   :   bevinden   zich   in   het   midden   van   de   kop.   Een   te   platte   kop   zal   de   normale   verhouding   zeer duidelijk verstoren. Het oogkleur werd al omschreven in de standaard. 1 0 . Poten    :    mogen    geen    vergroeiingen    of    schubben    hebben.    De    tenen    zitten    klemvast    op    de    zitstok. Ontbrekende nagels worden streng bestraft op de tentoonstelling. ** Meest voorkomende fouten ** Het postuur is ondermaats wat resulteert in te slanke of minder geblokte exemplaren. Een   onregelmatige   flanktekening .   Twee   volledige   rijen   van   witte   stippen   die   zoveel   mogelijk   naast   elkaar   liggen zijn   een   minimum   vereiste.   Het   mag   geen   mengelmoes   zijn   van   parels   door   elkaar.   We   weten   allemaal   dat   de flank geen perfecte schilderij is, maar het moet wel wat orde in zijn. Een   gekloven   borst   en   te   zwaar   onderlijf   wijst   ons   in   de   richting   van   te   vet.   Een   te   losse   broekbevedering   kan eveneens   een   gevolg   zijn   van   overtollige   vet.   Echt   vette   vogels   krijgt   men   niet   gemakkelijk   terug   in   normale toestand.   Een   grotere   vlucht   en   een   aangepaste   voeding   kan   u   daarbij   helpen.   Vetzucht   ontstaat   doordat   er onbeperkt teveel vetrijk voedsel wordt verschaft. Vette vogels kweken slecht of helemaal niet. De   borstband   vragen   we   ook   voldoende   breed,   gelijkmatig   en   zonder   inkepingen.   Men   moet   erop   letten   dat   deze mooi afgelijnd van vleugelbocht naar vleugelbocht loopt. Oogranden zijn onregelmatig, toch moeten ze voor de tentoonstelling rondom gesloten zijn. Kruisingen   tussen   roodstuit   en   oranjestuit   zijn   ook   voor   de   tentoonstelling   niet   toegelaten.   Ze   zijn   erkenbaar   aan de   opbleken   van   de   snavel,   alsook   aan   de   snavelinplanting.   Ook   de   stuitkleur   is   niet   meer   zuiver   en   zal   minder intensief overkomen. De   grootste   fout   bij   alle   diamantvinken   zijn   de   opblekingen   (de   befaamde   koplampen)   boven   de   snavel.   Dit mogen ze niet hebben niet voor de tentoonstelling maar ook niet voor de kweek, want het is erfelijk ! ** Onze hedendaagse conclusie ** De   diamantvink   is   een   mooi   voorbeeld   van   de   pracht   en   diversiteit   van   exotische   vogels.   Hun   opvallend   uiterlijk, charmante    persoonlijkheid    en    rol    in    kweekprogramma's    maken    ze    tot    een    belangrijk    onderdeel    van    de vogelwereld.    Of    je    nu    een    ervaren    vogelliefhebber    bent    of    gewoon    geïntrigeerd    door    de    mystieke schoonheid   van   deze   vogels,   diamantvinken   zullen   altijd   een   bron   van   bewondering   zijn.   Door   middel   van verantwoordelijke    kweekprogramma's    kunnen    populaties    in    gevangenschap    worden    gehandhaafd    en versterkt. Zeker wanneer alle registers worden opengetrokken om hun kleurdiversiteit uit te breiden.